در بیشتر تاریخ، حتی عروس های غربی لباس سفید نمی پوشیدند. در روم باستان، جایی که ازدواج با مهمانی‌ها و ضیافت‌ها برگزار می‌شد یک رویداد اجتماعی مهم، اگر نگوییم یک مراسم مقدس عروس‌ها نقاب‌های بلند زرد تیره روی مدل موی بافته شده شش قسمتی می‌پوشیدند.
همانطور که می دانید در میان لباس های بچه گانه لباس عروس بچه گانه قرمز از طرفداران بسیاری برخوردار می باشد و همه دختر بچه ها عاشق این لباس با این رنگ می باشند.
حجاب زرد به عنوان “رنگ شعله” توصیف می شد و بنابراین خود عروس ها مانند مشعل بودند و نور و گرما را به خانه های شوهران جدیدشان می آوردند.
عروس‌های آتنی باستان لباس‌های بلند بنفش یا قرمز روشن می‌پوشیدند که در کمر با کمربندی بسته می‌شد که قرار بود داماد بعداً آن را شل کند و نماد از دست دادن باکرگی او بود.
این ازدواج با یک جشن رسمی و پس از آن یک راهپیمایی مشعل روشن شد که زوج را با کشتی به اتاق عروس رساند. به محض ورود، به عروس آتنی میوه ای داده شد تا آن را گاز بگیرد، مانند پرسفون که دانه های انار باغ های زیرزمینی را می چشد که او را به شوهر جدیدش، هادس، می چسباند.
موضوع اصلی عروسی ها گذر نمادین از کودکی به بزرگسالی، از یک مرحله متمایز از زندگی به مرحله بعدی است. این امر به ویژه در مورد زنان صادق است، که از قلمرو بکر و بهاری دخترانه به بلوغ پربار زندگی زناشویی می گذرند، جایی که از آنها انتظار می رود بچه دار شوند.
در بسیاری از فرهنگ‌ها، مراسمی که زنان جوان را به دنیای جدیدی از رابطه جنسی و مادری رها می‌کند، به‌عنوان نوعی مرگ خود قدیمی او انجام می‌شود که همراه با سوگواری‌های تشریفاتی و سوگواری‌های رسمی کامل می‌شود. گاهی اوقات لباس هایی که عروس خانم ها می پوشند این مضامین را منعکس کرده است.
چین ممکن است اولین جایی باشد که در آن از عروس ها انتظار می رفت رنگ خاصی بپوشند. در طول سلطنت سلسله ژو، حدود سه هزار سال پیش، عروس‌ها و دامادهایشان هر دو جامه‌های سیاه و سفید با تزئینات قرمز بر تن می‌کردند که روی یک زیرپوش سفید قابل مشاهده می‌پوشیدند.
پوشیدن رنگ ها و طرح های خاص مختص مراسم عروسی نبود. حاکمان ژو قوانین سختگیرانه‌ای برای لباس وضع کردند که بر اساس حرفه، طبقه اجتماعی، جنسیت و موقعیت، تعیین می‌کرد چه چیزی، چه کسی و چه زمانی پوشیده شود.
این قوانین هنوز در آغاز سلسله هان، در حدود 200 سال قبل از میلاد، زمانی که عروس ها و دامادها هر دو لباس سیاه می پوشیدند، به قوت خود باقی بود. ظاهراً هانس در اجرای احکام لباس سخت‌گیری کمتری داشتند، اما با این وجود تجویز می‌کردند که رنگ‌های خاصی در زمان‌های خاصی از سال استفاده شود: سبز در بهار، قرمز در تابستان، زرد در پاییز و سیاه در زمستان.
