زنان در سراسر شبه قاره در عید، عروسی ها و سایر مراسم جشن به خالکوبی های تزئینی حنا طراحی مشکی (مهندی) می پردازند و حنا را به نمادی از جشن تبدیل می کنند.
استفاده مداوم از حنا جدا از خاصیت رنگ کنندگی موها را نرم و تقویت می کند و به آن درخشندگی می بخشد. همچنین به عنوان یک درمان طبیعی برای ریزش مو عمل می کند.
مخروط های حنا که از قفسه های بازار برمی داریم با افزودن مواد شیمیایی به رب برای استفاده تجاری ساخته می شوند. از طرف دیگر حنای خانگی با خیساندن پودر آن در آب و گذاشتن یک شبه آن تهیه می شود.
رنگ مخلوط پودر تازه باید سبز پر جنب و جوش باشد و پودر قدیمی ممکن است کمی قهوه ای باشد. سپس مخلوط به بدن اعمال می شود و برای چند ساعت دست نخورده باقی می ماند.
هنگامی که خمیر شسته می شود، طرح زیبایی نارنجی مایل به قهوه ای به جا می گذارد که در عرض چند روز محو می شود.
به طور کلی، سایه تیره‌تر حنا اغلب مورد نظر است زیرا طراحی ساخته شده را بهبود می‌بخشد. برخی از شرکت ها یک ماده شیمیایی خطرناک P-Phenylenediamine (PPD) را برای تقویت رنگ آن اضافه می کنند.
متأسفانه، این ماده شیمیایی در سال 2006 توسط درماتیت تماسی آمریکایی به عنوان آلرژن سال انتخاب شد و ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شدید یا تاول شود.
حنا در واقع پودری است که از خرد کردن برگ های گیاه حنا به دست می آید. اولین استفاده از این گیاه به زمان فراعنه در مصر و حدود 9000 سال پیش برمی گردد.
گفته می شود کلئوپاترا، آخرین ملکه سلطنتی تمدن مصر باستان، از حنا برای آراستن بدن و زیبایی خود استفاده می کرد. مصریان نیز قبل از دفن ناخن های مومیایی ها را با استفاده از حنا رنگ می کردند.
در برخی جاها نیز گفته می شود که به معنای قدرت عشق بین عروس و داماد است. بسیاری از طرح های سنتی حنا نمادهای مخفی رفاه، عشق، وفاداری، باروری و خوش شانسی هستند.
